«Ποιο είναι το πιο ανθεκτικό παράσιτο;
Μια ιδέα.
Μια απλή ιδέα του ανθρώπινου μυαλού μπορεί να χτίσει πόλεις.
Μια ιδέα μπορεί να μεταμορφώσει τον κόσμο και να ξαναγράψει όλους τους νόμους…
Μια ιδέα φυτρώνει και μεταδίδεται σαν ιός…»
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι όλοι θέλουμε να είμαστε υγιείς, είτε κάνουμε κάτι γι αυτό είτε όχι. Το αγαθό της υγείας είναι ίσως το σημαντικότερο όλων γιατί τα πάντα ξεκινούν και καταλήγουν με αυτήν ή την απουσία της. Στη προσπάθεια επίτευξης καλής υγείας υπάρχουν κάποιες αρχές που διέπουν την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού οι οποίες είναι πρωταρχικής σημασίας: 1. Το ανθρώπινο σώμα έχει τη τάση να είναι υγιές και να ισορροπήσει στη βέλτιστη δυνατή κατάσταση λειτουργίας 2. Καμία ιατρική πράξη ή θεραπεία δεν θα ήταν εφικτή αν δεν ίσχυε το παραπάνω. Γιατί λοιπόν αρρωσταίνουμε αφού το σώμα μας έχει την τάση να είναι υγιές; Υπάρχουν δύο και μόνο λόγοι που προκαλούν νόσο. 1. Η ταχύτητα πρόκλησης βλάβης είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα που το σώμα προλαβαίνει να επουλώσει. 2. Το σώμα δεν έχει στη διάθεση του τα απαραίτητα συστατικά για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης. Οποιαδήποτε νόσος φαντάζει, τόσο στους επιστήμονες όσο και στους ασθενείς, ως κάτι το ιδιαίτερα πολύπλοκο και δυσνόητο. Πράγματι αν εμβαθύνει κανείς σε επίπεδο παθολογίας και βιολογίας οργάνων, ορμονών, κυττάρων και μορίων δεν μπορεί παρά μόνο να τα χάσει από την πολυπλοκότητα και την πληθώρα των μηχανισμών που εμπλέκονται. Η παραπάνω όμως προσέγγιση απλοποιεί και ξεκαθαρίζει το τοπίο σχετικά με οποιοδήποτε νόσημα ή πρόβλημα υγείας γιατί πρόκειται για έναν νόμο που διέπει την ίδια τη ζωή. Πρόκειται για κάτι αντίστοιχο με τον νόμο της βαρύτητας, που δηλώνει ότι όλα τα σώματα έλκονται μεταξύ τους με μια δύναμη αντίστοιχη της μάζα τους. Είναι ένας νόμος απλός στη διατύπωση του και εύκολα παρατηρήσιμος. Αν εμβαθύνει κανείς τα βαρυτικά πεδία σε σχέση με τη θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική θεωρία και τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης των υποατομικών σωματίδιων μεταξύ τους θα βρει χιλιάδες δεδομένα, εξισώσεις και πολύπλοκους μηχανισμούς. Το παρατηρήσιμο όμως δεδομένο, όσο και αν το αναλύσουμε, είναι ότι αν αφήσουμε ένα αντικείμενο, αυτό θα κατευθυνθεί πάντα προς τα κάτω και ποτέ προς τα πάνω. Έτσι λοιπόν και το ανθρώπινο σώμα μπορεί να εμφανίσει νόσο για δύο και μόνο λόγους: 1. Η ταχύτητα πρόκλησης βλάβης να είναι μεγαλύτερη από την ταχύτητα που προλαβαίνει να επουλώσει 2. Να μην διαθέτει τα απαραίτητα συστατικά για την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών επούλωσης. Mπορεί βέβαια να συμβαίνουν και τα δύο. Ζούμε για πράδειγμα σε ένα περιβάλλον που αποκλίνει σημαντικά από το φυσικό ενώ παράλληλα οι σύγχρονες τροφές δεν περιέχουν επαρκώς τα συστατικά που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα για να λειτουργήσει φυσιολογικά. Η αλλαγή του οικοσυστήματος επηρεάζει άμεσα την υγεία μας και η αλλοίωση της τροφικής αλυσίδας δεν επιτρέπει στο σώμα μας να διορθώσει τις βλάβες που προκαλούνται καθημερινά και έχουν σωρευτικό αποτέλεσμα. Πώς μπορεί αυτή η γνώση να μας βοηθήσει να είμαστε υγιείς; Κατά πρώτον με το να γνωρίζουμε ότι το σώμα μας έχει την τάση να είναι υγιές και όχι να εμφανίσει κάποια παράξενη και ξαφνική νόσο μειώνουμε σε μεγάλο βαθμό την ανησυχία και το συναισθηματικό στρες που συνοδεύουν ένα παρόμοιο φόβο. Σε πιο πρακτικό επίπεδο είτε για να παραμείνουμε υγιείς είτε για να επανέλθουμε σε κατάσταση υγείας μετά από νόσο, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε να προξενούμε οποιαδήποτε βλάβη στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό. Τι μπορεί να προξενήσει βλάβη στο σώμα μας;
τοξικές ουσίες
κάπνισμα
υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
κατανάλωση τεχνιτών τροφών και ουσιών
κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών
ακτινοβολίες
υπερβολική κούραση χωρίς επαρκή ξεκούραση
έντονα συναισθηματικά στρες
ανθυγιεινό περιβάλλον
καθιστική ζωή
Θα πρέπει επίσης να φροντίσουμε ώστε το σώμα μας να έχει στη διάθεση του όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για μια φυσιολογική λειτουργία και την αποκατάσταση των φθορών στις οποίες υπόκειται. Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό;
Να τρώμε τροφές με υψηλή θρεπτική αξία, όσο πιο κοντά γίνεται στη φυσική τους μορφή.
Να αποκαταστήσουμε τη βιοχημική ισορροπία του οργανισμού μέσα από την στοχευμένη λήψη συμπληρωμάτων διατροφής. Εξετάσεις Μεταβολομικής μπορούν να εντοπίσουν τα ακριβή ελλείμματα.
Να πίνουμε άφθονο νερό. Το σώμα μας αποτελείται κατά 70% από νερό το οποίο είναι και το βασικό υπόστρωμα για την διεξαγωγή όλων των χημικών αντιδράσεων που γίνονται μέσα στο σώμα
Να κοιμόμαστε επαρκώς. Οι διαδικασίες επούλωσης λαμβάνουν χώρα κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου
Να κάνουμε άσκηση. Μειώνει τις βλάβες από το οξειδωτικό στρες, επιταχύνει την επιδιόρθωση του DNA, αυξάνει την αιμάτωση και την παροχή οξυγόνου στους ιστούς
Έχουμε εκπαιδευτεί σε ένα μοντέλο σκέψης που μας οδηγεί στην αναμονή κάποιου θαυματουργού φαρμάκου για τη θεραπεία μιας νόσου. Αυτό μοιάζει να συμβαίνει στα οξέα προβλήματα υγείας όπου η βλάβη είναι στιγμιαία και η διαθεσιμότητα του οργανισμού μας σε θρεπτικά συστατικά είναι επαρκής για την επούλωση μιας βλάβης μικρής διάρκειας και έντασης. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν αρρωσταίνουμε λόγω χαμηλών επιπέδων ασπιρίνης στο αίμα μας. Σίγουρα η ασπιρίνη, ένα φάρμακο ή μια επείγουσα χειρουργική επέμβαση μπορούν να μας βοηθήσουν να καταπραΰνουμε έναν έντονο πόνο ή κάποιο επικίνδυνο σύμπτωμα, η ικανότητα όμως θεραπείας είναι εγγενής στο ανθρώπινο σώμα και μόνο η ενίσχυση και η αποκατάσταση αυτής, μπορεί να φέρει θεραπεία. Και αυτό είναι τόσο βέβαιο όσο και ο νόμος της βαρύτητας. Κάνε το πρώτο βήμα σήμερα!
Χειμώνας – χιόνι -παγωνιά – » χειμώνας » και μας έρχεται η λέξη από τα αρχαία ελληνικά : χειμών – χεῖμα που σημαίνει : χειμερινός καιρός, παγωνιά, κρύο , ψυχρός καιρός με θύελλα.
Και ας θυμηθούμε κάποιες ξεχασμένες παροιμίες: -Κάνει κρύο κάνει τσίφι, για το δόλιο το κοτσύφι. -Ο χειμώνας αν δεν πιάσει κι ο χιονιάς αν δεν πλακώσει, ούτε λάδι ούτε σιτάρι ούτε ανθούς η γη θα δώσει. -Ο Χειμώνας κι αν χιονίσει στα σπαρτά καρπό θα ρίξε
Και ναι , πολλές φορές χρησιμοποιούσαν τη λέξη για να μετρούν το χρόνο, τη διάρκεια Πέρασαν δυο καλοκαίρια κι ένας χειμώνας Ήλθεν ένας χειμώνας, ήλθεν ένα καλοκαίρι, ήλθεν άλλος χειμώνας, ήλθεν άλλο καλοκαίρι, ο Στεφανάκης τους έστελνεν από τα Χριστούγεννα εις την Λαμπρή… (Αλεξ. Μωραϊτίδης, «Διηγήματα», 1921) Ενω, εάν αριθμή τις, ως εγώ εις την παρούσαν ιστορίαν, κατά θέρη και χειμώνας, υπολογίζων έκαστον θέρος και έκαστον χειμώνα ως ισοδυναμούντα προς ήμισυ έτος, θα εύρη ότι ο πρώτος ούτος πόλεμος διήρκεσε δέκα θέρη και δέκα χειμώνας. (Θουκυδίδης, Πελοποννησιακός Πόλεμος, Ε20, μετάφραση Ελευθερίου Βενιζέλου)
Ο Claude Debussy (22 Αυγούστου 1862 – 25 Μαρτίου 1918, πλήρες όνομα: Claude-Achille Debussy, ήταν Γάλλος συνθέτης. Θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος του κινήματος του μουσικού ιμπρεσιονισμού, αν και ο ίδιος δεν αποδεχόταν τον χαρακτηρισμό αυτό. Ο Ντεμπυσσύ δεν είναι μόνο ένας από τους γνωστότερους Γάλλους συνθέτες, αλλά και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δυτικής μουσικής, σηματοδοτώντας το πέρασμα από την ρομαντική εποχή στη μοντέρνα μουσική του 20ού αιώνα. Ο Claude Debussy ήταν ο πρωτότοκος γιος του Μανυέλ-Ασίλ Ντεμπυσσύ και της Βικτορίν Μανουρί. Γεννήθηκε το 1862 στο Σεν Ζερμέν αν Λε, κοντά στο Παρίσι, όπου ο πατέρας του διατηρούσε μικρό κατάστημα με κεραμικά και πορσελάνινα είδη. Βαφτίστηκε σε ηλικία δύο ετών – ασυνήθιστα αργά για την εποχή – με νονούς την θεία του Κλεμεντίν ντε Μπυσύ και τον φιλότεχνο τραπεζίτη Αχιλλέα Αρόζα. Η θεία του, γνωστή και με το ψευδώνυμο «Οκταβί ντε λα Φερονιέρ», είχε εκείνη την εποχή σχέση με τον Αρόζα, ενώ αργότερα χώρισε και παντρεύτηκε τον Αλφρέντ Ρουστάν (συχνά αναφέρεται στη βιβλιογραφία και ως «μαντάμ Ρουστάν»). Επειδή είχε αναλάβει εν πολλοίς την ανατροφή του μικρού Κλωντ, έχουν διατυπωθεί υπόνοιες ότι ήταν η πραγματική του μητέρα και ότι πραγματικός του πατέρας ήταν ο Αρόζα, αν και οι περισσότεροι βιογράφοι του Ντεμπυσσύ αναφέρουν τέτοιες πληροφορίες ως αβάσιμες To 1865 η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Παρίσι, λόγω οικονομικών δυσχερειών. Εκεί, ο Μανυέλ Ντεμπυσσύ εργαζόταν σε διάφορες δουλειές, από πλανόδιος πωλητής μέχρι λογιστής, ενώ το 1871 συμμετείχε στην εθνοφρουρά της Παρισινής Κομμούνας, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για ένα χρόνο στο Σατορί μετά την βίαιη καταστολή της. Η μουσική φαίνεται ότι δεν είχε κάποια ιδιαίτερη θέση στο σπίτι της οικογένειας Ντεμπυσσύ, αν και ο πατέρας του μικρού Κλωντ αγαπούσε την οπερέτα και τον είχε πάει σε κάποιες παραστάσεις. Ο Claude Debussy δεν πήγε στο σχολείο, αλλά εκπαιδεύτηκε κατ’ οίκον στην ανάγνωση, τη γραφή και την αριθμητική από τη μητέρα του, η οποία ήταν αρκετά αυστηρή και αυταρχική. Πιθανώς λόγω των οικονομικών δυσκολιών της οικογένειας και της φυλάκισης του πατέρα, ο Claude Debussy περνούσε αρκετούς μήνες το χρόνο με τη θεία του ή το νονό του στις Κάννες, συχνά μαζί με την μικρότερη αδελφή του Αντέλ. Εκεί ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με το πιάνο και έκανε τα πρώτα του μαθήματα με τον βιολονίστα Jean Cerutti και λίγο αργότερα με την «Μαντάμ Μωτέ ντε Φλερβίλ» (ψευδώνυμο) [19], η οποία ήταν πεθερά του Πωλ Βερλαίν και ισχυριζόταν ότι ήταν μαθήτρια του Σοπέν. Αυτή είδε το ταλέντο του και ανέλαβε την προετοιμασία του για την εισαγωγή του στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού, με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών του. Στο Κονσερβατουάρ Ο Claude Debussy εισήχθη πράγματι στο Κονσερβατουάρ το 1872, όπου και σπούδασε μέχρι το 1884. Ανάμεσα στους καθηγητές του ήταν οι: Αλμπέρ Λαβινιάκ (σολφέζ), Αντουάν Μαρμοντέλ (πιάνο), Εμίλ Ντυράν (Αρμονία), ενώ διδάχθηκε ανώτερα θεωρητικά και Σύνθεση με τον Ερνέστ Γκιρώ και άλλους. Το ιδιαίτερο ταλέντο του και η επαναστατικότητά του ενάντια στους ωδειακούς κανόνες αντιμετωπίστηκε ποικιλοτρόπως από τους καθηγητές. Από κάποιους ενθαρρύνθηκε, ενώ από άλλους θεωρήθηκε ως ένδειξη αδυναμίας ή και αυθάδειας, με αποτέλεσμα να του στερηθούν αρκετές διακρίσεις σε κάποια μαθήματα. Παρόλ’ αυτά, κατάφερε να αποσπάσει το δεύτερο και το πρώτο βραβείο σε δύο διαγωνισμούς πιάνου του Ωδείου που έγιναν το 1874 και το 1875 αντίστοιχα. Όμως, οι επιτυχίες του αυτές δεν συνεχίστηκαν, ούτε θεωρούνταν ικανοποιητικές για το ανταγωνιστικό κλίμα του Κονσερβατουάρ. Αυτό λειτούργησε τελικά προς όφελος του Ντεμπυσσύ, που συνειδητοποίησε ότι δεν ενδιαφερόταν να γίνει δεξιοτέχνης πιανίστας, αλλά συνθέτης. Για τη συνέχεια των σπουδών του στη σύνθεση, έπρεπε να έχει τουλάχιστον μία διάκριση με 1ο βραβείο σε ένα από τα προαπαιτούμενα μαθήματα. Ο Ντυράν, καθηγητής του στην Αρμονία, τον θεωρούσε αδύναμο και απροσάρμοστο και του στέρησε το σχετικό βραβείο. Τη διάκριση όμως την απέσπασε ο Ντεμπυσσύ από τα μαθήματα της συνοδείας με πιάνο, και της «πρακτικής αρμονίας» (prima vista), όπου είχε την δυνατότητα να επιδείξει το ταλέντο του στον αυτοσχεδιασμό. Συνεχίζοντας τις σπουδές του στη Σύνθεση, απέφυγε συστηματικά τον Ζυλ Μασνέ, καθηγητή-«σταρ» του Κονσερβατουάρ και γνωστό συνθέτη της γαλλικής όπερας, προτιμώντας την τάξη του Ερνέστ Γκιρώ, που ήταν αρκετά ανεκτικός και έβλεπε με συμπάθεια το ιδιαίτερο ταλέντο και τις πρωτοποριακές ιδέες του Claude Debussy
Στη Βίλα των Μεδίκων Το 1883, ο Claude Debussy έλαβε μέρος στον διαγωνισμό για το Βραβείο της Ρώμης (“Prix de Rome”) της γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών, που για τον τομέα της σύνθεσης είχε ως έπαθλο υποτροφία τριετούς φοίτησης στη Βίλα των Μεδίκων στη Ρώμη, ύψιστη διάκριση για έναν φιλόδοξο συνθέτη εκείνη την εποχή. Η κριτική επιτροπή απένειμε εκείνη τη χρονιά το πρώτο βραβείο στον Πωλ Βιντάλ, μαθητή του Μασνέ, ενώ ο Claude Debussy πήρε το δεύτερο βραβείο. Παρόλ’ αυτά, έλαβε πάλι μέρος την επόμενη χρονιά (1884), καταθέτοντας την καντάτα L’enfant prodigue (Ο άσωτος υιός) και πήρε την υποτροφία. Η διαμονή στη Βίλα των Μεδίκων ήταν ένα βασανιστήριο για τον Claude Debussy . Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες και οι υπερβολικές απαιτήσεις τον έκαναν να νιώθει καταπιεσμένος, αποκομμένος από την πραγματική ζωή, ενώ δεν μπορούσε να βρει σημεία επαφής με τους υπόλοιπους συμφοιτητές του, ούτε είχε διάθεση να συνθέσει. Έπρεπε όμως να στείλει κάποια έργα στο Κονσερβατουάρ, έτσι ώστε να διαπιστωθεί η πρόοδός του. Ανάμεσα σε αυτά ήταν η συμφωνική ωδή Zuleima (σε κείμενο του Χάινριχ Χάινε), το ορχηστρικό κομμάτι Printemps και η καντάτα La Damoiselle élue. Χαρακτηριστικό είναι ότι η επιτροπή του Κονσερβατουάρ έκρινε το πρώτο από αυτά ως παράξενο, ακατανόητο και ακατάλληλο για εκτέλεση. Ο Claude Debussy , βλέποντάς τη διαμονή του στη Βίλα των Μεδίκων ως εξορία, διέκοψε προσωρινά την φοίτησή του το 1886, επιστρέφοντας στο Παρίσι, ενώ ενδεικτικό είναι ότι αρνήθηκε να παραβρεθεί στην τελετή αποφοίτησης το 1889, αποκόπτοντας οριστικά τους δεσμούς του με την Ακαδημία το 1890. Γνωριμίες και επιρροές Σημαντικότερες για την μουσική εξέλιξη του Claude Debussy φαίνεται ότι δεν ήταν τόσο οι εγκύκλιες σπουδές του στο Κονσερβατουάρ και στη Βίλα των Μεδίκων, όσο οι γνωριμίες του με σημαντικά πρόσωπα των Τεχνών, με τα έργα σημαντικών συνθετών της εποχής αλλά και με την μουσική της Αναγέννησης, καθώς και με εξωευρωπαϊκούς μουσικούς πολιτισμούς. Όταν ο Claude Debussy ήταν ακόμα μαθητής στο Κονσερβατουάρ, την περίοδο 1880-2, με σύσταση του Γκιρώ είχε προσληφθεί από την βαρώνη Ναντιέζντα φον Μεκ – ηγερία του Τσαϊκόφσκι – ως πιανίστας και καθηγητής μουσικής για τα παιδιά της και την ίδια. Μαζί της ταξίδεψε σε διάφορες ευρωπαϊκές μεγάλες πόλεις, αλλά και στη Ρωσία, όπου ήρθε σε επαφή με τον Τσαϊκόφσκι, καθώς και με μέλη της «Ομάδας των Πέντε» . Η γνωριμία του με την ρωσική μουσική, ειδικά με το έργο του Μοντέστ Μουσόργκσκι έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα συνθετική του εξέλιξή, συμβάλλοντας ανάμεσα στα άλλα και στον περιορισμό της επίδρασης του Ρίχαρντ Βάγκνερ, η οποία ήταν εμφανής ιδιαίτερα στα πρώτα του έργα. Το 1886 γνωρίζει μεταξύ άλλων τον Φραντς Λιστ, τον Τζουζέπε Βέρντι και τον Ρουτζέρο Λεονκαβάλο. Μετά την επιστροφή του από τη Ρώμη, αποφασίζει να ζήσει ως μποέμ, κερδίζοντας τα προς το ζην ως συνοδός πιανίστας, ενορχηστρωτής και μουσικοκριτικός, ενώ παράλληλα συνέθετε για πρώτη φορά απελευθερωμένος από τους ακαδημαϊκούς κανόνες. Την εποχή αυτή εντάχθηκε στον κύκλο του συμβολιστή ποιητή Στεφάν Μαλαρμέ, από το ποίημα του οποίου L’après-midi d’un fauneεμπνεύστηκε ένα από τα σημαντικότερα ορχηστρικά του έργα, το Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου. Τα χρόνια αυτά γνωρίζει επίσης προσωπικότητες όπως οι ζωγράφοι Εντουάρ Μανέ, Εντγκάρ Ντεγκά, Τζαίημς Μακνίλ Γουίσλερ, οι ποιητές και λογοτέχνες Πωλ Βερλαίν, Πωλ Βαλερί, Όσκαρ Ουάιλντ και οι συνθέτες Ερίκ Σατί, Ερνέστ Σωσόν, Πωλ Ντυκά και Μωρίς Ραβέλ. Παρά το γεγονός ότι ο Claude Debussyκαι ο κατά δέκα χρόνια νεότερός του Ραβέλ μοιράζονται τον χαρακτηρισμό του «ιμπρεσιονιστή» και τα ονόματά τους αναφέρονται συχνά μαζί, οι δύο άντρες δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερες φιλικές σχέσεις, αλλά κυρίως επαγγελματικές. Το 1901 περίπου, ο Ντεμπυσσύ γνώρισε επίσης το νέο τότε συνθέτη Ιγκόρ Στραβίνσκι, με τον οποίο συναντιόταν έκτοτε συχνά και συζητούσαν θέματα σχετικά με τη σύνθεση και τις τεχνικές. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Claude Debussy είχε επηρεαστεί ιδιαίτερα από την τέχνη ανατολικών πολιτισμών και ήταν μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης από την Άπω Ανατολή. Στην διεθνή έκθεση του Παρισιού του 1899 άκουσε για πρώτη φορά μουσική από την Ινδονησία και εντυπωσιάστηκε από τις ορχήστρες γκαμελάν της Ιάβας. Πολλοί μελετητές του έργου του ισχυρίζονται ότι η μουσική αυτή επηρέασε σημαντικά το έργο του, όχι όμως με άμεσες αναφορές Ώριμο έργο και τελευταία χρόνια Η δεκαετία του 1890 εγκαινιάζει μια νέα περίοδο για τον Claude Debussy αλλά και για την ιστορία της μουσικής. Με το Κουαρτέτο εγχόρδων του σε Σολ ελάσσονα (1893) και κυρίως το Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου (1894) εισέρχεται σε μία καινούρια δημιουργική φάση, εισάγοντας ταυτόχρονα καινοτομίες όσον αφορά την αρμονία, τις κλίμακες, τις μορφές και την ενορχήστρωση, ενώ με επόμενες συνθέσεις του όπως τα Νυχτερινά (Nocturnes, 1999), Η Θάλασσα (La Mer, 1905) οι Εικόνες (Images, 1909) και οι δύο τόμοι με τα 24 Πρελούδια για πιάνο (1910-13), που αποτελούν μια επιτομή των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της συνθετικής του προσέγγισης, συνέχισε να αμφισβητεί τις αρχές του παραδεδομένου τονικού μουσικού συστήματος, στο οποίο βασιζόταν η δυτική μουσική από το 1600 περίπου και εξής. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει τους περισσότερους ιστορικούς της μουσικής του 20ού αιώνα να αναφέρουν τον Claude Debussyκαι την ημερομηνία της πρώτης εκτέλεσης του Πρελουδίου στο απομεσήμερο ενός φαύνου (1894) ως εναλλακτική πρόταση για την χρονολόγηση της αρχής της μουσικής του 20ού αιώνα, μαζί με τα πρώτα ατονικά έργα του Άρνολντ Σένμπεργκ (1909) και την πρεμιέρα της Ιεροτελεστίας της Άνοιξης του Ιγκόρ Στραβίνσκι (1913).
Ο Ντεμπυσσύ, ο ιμπρεσιονισμός και ο συμβολισμός Η μουσική του Ντεμπυσσύ περιγράφηκε ως «ιμπρεσιονιστική» από τους συγχρόνους του, χαρακτηρισμό που ο ίδιος είχε αρνηθεί επίμονα. Ο χαρακτηρισμός αυτός έχει λίγο ως πολύ επικρατήσει σήμερα, υπάρχει όμως ακόμα η συζήτηση για το αν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως περιγραφή μουσικού κινήματος ή απλώς ως χαρακτηρισμός μόνο για κάποια έργα του Ντεμπυσσύ. Γενικά, ως εκφάνσεις του ιμπρεσιονισμού στην μουσική του Claude Debussyθεωρούνται οι τονικές ασάφειες και η «θόλωση» της αρμονίας με τη χρήση των κλιμάκων και των συνηχήσεων που περιγράφηκαν παραπάνω, αλλά και οι ηχητικές «σκιάσεις» που προκαλούνται από τις ενορχηστρωτικούς και εκφραστικούς χειρισμούς. Όσοι υποστηρίζουν τον χαρακτηρισμό του «ιμπρεσιονιστή» για τον Ντεμπυσσύ, προβάλλουν επιπλέον το επιχείρημα ότι στόχος της μουσικής του είναι να προκαλέσει συνειρμικές «εντυπώσεις και ειδικούς φωτισμούς», σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Ντεμπυσσύ, αποδίδοντας περισσότερο μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, παρά συγκεκριμένα συναισθήματα, ιδέες ή κάποια άλλο εξωμουσικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που διαφοροποιεί επίσης τη μουσική του από την προγραμματική μουσική ρομαντικών συνθετών όπως ο Μπερλιόζ και ο Λιστ, αλλά και από τα εξπρεσιονιστικά έργα συνθετών όπως ο Ρίχαρντ Στράους και ο Άρνολντ Σένμπεργκ. Η χρήση τίτλων στα έργα του Claude Debussy αν και είχε οδηγήσει πολλούς μουσικοκριτικούς να ονομάσουν τα ορχηστρικά του έργα «συμφωνικά ποιήματα», δεν είχε ως κύριο στόχο να εκφράσει κάποιο πρόγραμμα ή κάποια εξωμουσική ιδέα. Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση τίτλων τέλους με αποσιωπητικά στα Πρελούδια, αντί αρχικών τίτλων, κάτι που υποδεικνύει έμμεσα ότι στόχος του δεν ήταν να εκφράσει μια κατάσταση που αντιστοιχεί στον τίτλο, αλλά μία απροσδιόριστη εντύπωση που υπονοείται από αυτόν. Άλλοι προτιμούν τη σύνδεση της μουσικής του Ντεμπυσσύ με το κίνημα του γαλλικού συμβολισμού, θεωρώντας έναν τέτοιο παραλληλισμό περισσότερο βάσιμο, δεδομένου ότι και ο ίδιος ο Ντεμπυσσύ ανήκε στον κύκλο του Μαλαρμέ, εμπνεύστηκε από τον γαλλικό συμβολισμό και μελοποίησε πολλά ποιήματα συμβολιστών ποιητών, από τον Μπωντλαίρ μέχρι τον Βερλαίν. Η έμπνευση του Claude Debussy από το ποίημα Το απομεσήμερο ενός φαύνου του Μαλαρμέ και η προσθήκη της λέξης «Πρελούδιο» στον τίτλο του αντίστοιχου ορχηστρικού του έργο, φανερώνει αυτήν ακριβώς την έμφαση στο φαντασιακό και ονειρικό στοιχείο του συμβολισμού, καθώς και τη διαφοροποίηση από την προγραμματική μουσική που αναφέρθηκε παραπάνω. Χαρακτηρισικό δείγμα συμμετοχής του Ντεμπυσσύ στο κίνημα του συμβολισμού θεωρείται επίσης η μοναδική ολοκληρωμένη του όπερα («λυρικό δράμα») Πελλέας και Μελισσάνθη, βασισμένη στο το ομώνυμο θεατρικό έργο του Μωρίς Μαίτερλινκ
Προσωπική ζωή και τελευταία χρόνια Η ενήλικη προσωπική ζωή του Claude Debussyήταν ταραχώδης και η διαλεύκανση κάποιων συγχύσεων δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά για τους βιογράφους του. Έχοντας προηγηθεί μία θυελλώδης σχέση με την Γκαμπριέλ Ντυπόν, το 1899 παντρεύεται την Ροζαλί Τεξιέ. Τέσσερα χρόνια αργότερα γνωρίζει την Έμα Μπαρνάκ, ερωμένη του συνθέτη Γκαμπριέλ Φωρέ, και συνάπτει μαζί της σχέσεις, οδηγούμενος σε ρήξη με την σύζυγό του. Αποτέλεσμα της ρήξης αυτής ήταν μια απόπειρα αυτοκτονίας της τελευταίας. Ο Claude Debussy είχε ήδη αποκτήσει αρκετή φήμη και το γεγονός αυτό προκάλεσε σκάνδαλο, ενώ ακόμα και οι στενοί του φίλοι τον κατέκριναν για την συμπεριφορά του. Παρόλ’ αυτά, πήρε διαζύγιο και το 1908 παντρεύτηκε την Έμα Μπαρντάκ, με την οποία είχε ήδη αποκτήσει μία κόρη (το 1905), την Κλωντ-Έμα Ντεμπυσσύ. Στην κόρη του είναι αφιερωμένη και η γνωστή σουίτα για πιάνο Children’s Corner.
Το 1909 μαθαίνει ότι έχει καρκίνο και ακολουθεί διάφορες θεραπείες που δεν έχουν αποτελέσματα, ενώ του χορηγείται συστηματικά μορφίνη για να υπομένει τον πόνο. Στα χρόνια που ακολουθούν συνεργάζεται με τα ρώσικα μπαλέτα του μαικήνα Ντιαγκίλεφ και ο Βάσλαβ Νιζίνσκι αναλαμβάνει να χορογραφήσει κάποια έργα του, ανάμεσα στα οποία και το Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου. Για τον Ντιαγκίλεφ γράφει το 1915 και το μπαλέτο Jeux (Παιχνίδια), ένα από τα σημαντικότερα και πιο πρωτοποριακά έργα των τελευταίων του χρόνων.
Την ίδια χρονιά χειρουργείται αλλά δεν υπάρχει κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Το 1917 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε συναυλία και την επόμενη χρονιά, στις 25 Μαρτίου, υποκύπτει στην αρρώστια του, σε ηλικία 55 χρόνων. Η κηδεία του έγινε σε ζοφερό κλίμα λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που μαινόταν ακόμα στην Ευρώπη και εν μέσω βομβαρδισμών του Παρισιού από τους Γερμανούς. Ένα χρόνο αργότερα, πέθανε και η κόρη του από διφθερίτιδα, σε ηλικία 14 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο του Passy στο Παρίσι
Ας ακούσουμε τον Arturo Benedetti Michelangeli, έναν από τους μεγαλύτερους πιανίστες του εικοστού αιώνα να παίζει Claude Debussy και Childrend’s Corner
Ο γλυκαιμικός δείκτηςαφορά κυρίως τη διατροφή ενός ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη, καθώς για αυτόν είναι καίριας σημασίας η ακριβής ρύθμιση του σακχάρου του αίματος, αλλά είναι εξίσου σημαντικός για κάποιον που ακολουθεί ένα πρόγραμμα διατροφής.
Ο γλυκαιμικός δείκτης (ΓΔ) είναι ένα σύστημα κατάταξης των τροφών που περιέχουν υδατάνθρακες (ζυμαρικά, όσπρια, δημητριακά, φρούτα, λαχανικά κ.ά.) και μας δείχνει πόσο αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, 2 με 3 ώρες μετά την κατανάλωσή τους. Η τιμή του ΓΔ διαφέρει από τροφή σε τροφή και όσο υψηλότερος είναι σε ένα τρόφιμο, τόσο περισσότερο αυξάνεται το σάκχαρο στο αίμα μόλις το καταναλώσουμε. Αυτό σημαίνει ότι εκκρίνεται περισσότερη ινσουλίνη για να μειώσει τα επίπεδα του σακχάρου, μεταφέροντας το επιπλέον σάκχαρο στα κύτταρα όπου μετατρέπεται σε λίπος. Η κλίμακα ταξινόμησης κυμαίνεται από 0 έως 100.
Χαμηλός ΓΔ: <55
Μέτριος ΓΔ: 56-69
Υψηλός ΓΔ: >70
Ανώτατη τιμή ΓΔ: 100 (γλυκόζη)
Ο γλυκαιμικός δείκτης των τροφών επηρεάζεται από: 1. Την επεξεργασία τους: Όσο πιο επεξεργασμένο είναι ένα τρόφιμο που περιέχει υδατάνθρακες τόσο πιο υψηλό ΓΔ έχει. Γι’ αυτό και τα προϊόντα ολικής άλεσης ανεβάζουν λιγότερο το σάκχαρο του αίματος σε σχέση με τα λευκά. 2. Την ωρίμανσή τους: Όσο πιο ώριμα είναι τα φρούτα, τα λαχανικά και οι καρποί τόσο πιο υψηλό ΓΔ έχουν. 3. Το χρόνο μαγειρέματος: Όσο περισσότερο μαγειρεύονται τα ζυμαρικά, τα όσπρια ή τα λαχανικά τόσο υψηλότερο ΓΔ έχουν. 4. Την οξύτητά τους: Η προσθήκη όξινων ουσιών, όπως ο χυμός λεμονιού ή το ξίδι, μειώνει το ΓΔ των τροφών. 5. Την σύνθεσή τους: Αν αναμείξουμε τρόφιμα υψηλού ΓΔ με τρόφιμα χαμηλού, όπως για παράδειγμα ρύζι με λαχανικά, μειώνουμε την επίδρασή του στα επίπεδα γλυκόζης του αίματος. Η ισορροπημένη διατροφή είναι αποτέλεσμα του σωστού συνδυασμού τροφών. Η κατανάλωση τροφών με χαμηλό και μέτριο γλυκαιμικό δείκτη έχει πολλά και σημαντικά οφέλη: η γλυκόζη στο αίμα ανεβαίνει με βραδύτερο ρυθμό, οι απαιτήσεις για ινσουλίνη μικραίνουν, ο οργανισμός προστατεύεται από τις απότομες μεταπτώσεις του σακχάρου, η πείνα ελαττώνεται και, επιπλέον, μειώνεται ο ρυθμός αποθήκευσης σωματικού λίπους. Αυτό δε σημαίνει ότι οι τροφές με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη είναι απαγορευμένες. Το μυστικό βρίσκεται στο τρόπο που τις καταναλώνετε: Θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμος για τον οργανισμό μας ο συνδυασμός διαφορετικών τροφών στο ίδιο γεύμα καθώς μπορεί να ελαττώσει ή να αυξήσει το συνολικό γλυκαιμικό δείκτη του γεύματος Για παράδειγμα, όταν τρώτε μία τροφή με υψηλό ΓΔ, μπορείτε να επιβραδύνετε την απορρόφηση της γλυκόζης συνδυάζοντας τη συγκεκριμένη τροφή με άλλες που έχουν χαμηλότερο ΓΔ. Για να καταφέρετε κάτι τέτοιο αρκεί να ενσωματώσετε στη καθημερινή σας διατροφή τροφές που περιέχουν φυτικές ίνες (π.χ. λαχανικά ή φρούτα), πρωτεΐνες (π.χ. ψάρι ή κρέας ή όσπρια) ή καλά λιπαρά (π.χ. ελαιόλαδο). Οι τροφές με χαμηλό ΓΔ είναι συνήθως πλούσιες σε φυτικές ίνες, οι οποίες δίνουν ένα παρατεταμένο αίσθημα κορεσμού και μειώνουν το αίσθημα της πείνας. Επίσης συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος και στη ρύθμιση των λιπιδίων στο αίμα αλλά και του σακχάρου. Να μην ξεχνάτε ότι: τα περισσότερα τρόφιμα που περιέχουν υδατάνθρακες δεν πρέπει καταναλώνονται μόνα τους, αλλά ως μέρος ενός σνακ ή γεύματος, αυτό έχει σημασία για τα επίπεδα του σακχάρου του αίματος. Παραδείγματος χάρη, οι υδατάνθρακες του ψωμιού αφομοιώνονται γρηγορότερα εάν καταναλωθεί μόνο του από ότι εάν καταναλωθεί με βούτυρο ή λάδι ή τυρί και το ρύζι εάν καταναλωθεί με κρέας και λαχανικά. Η προσθήκη τροφίμων πλούσιων σε λίπος και πρωτεΐνη επιβραδύνει σημαντικά τον ρυθμό πέψης του γεύματος και μειώνει τον συνολικό γλυκαιμικό δείκτη. Πίνακας 1: Γλυκαιμικός δείκτης διαφόρων τροφίμων (με αλφαβητική σειρά):
Το JDRF, ο γνωστός μη κερδοσκοπικός οργανισμός που χρηματοδοτεί έρευνες για το διαβήτη, έχει ονομάσει το 2019 ως χρονιά – ορόσημο στην πρόοδο σχετικά με τη θεραπεία και την αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 1. Νέα Υόρκη, 20 Δεκεμβρίου 2019 – Το JDRF, ο μεγαλύτερος παγκόσμιος οργανισμός που χρηματοδοτεί έρευνες για τον διαβήτη τύπου 1, δημοσίευσε λίστα με τις 10 σημαντικότερες καινοτομίες στην έρευνα και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που ζουν με διαβήτη τύπου 1. “Το 2019, η κοινότητά μας είδε τεράστια πρόοδο σε κάθε τομέα της έρευνας σχετικά με το διαβήτη τύπου 1,” είπε ο Aaron J. Kowalski, Ph. D., πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του JDRF. “Ερευνητές από όλο τον κόσμο, δεκάδες ινστιτούτα και μερικές από τις πιο καινοτόμες εταιρίες κάνουν αυτή τη στιγμή αγώνα. Με την υποστήριξη εκατομμυρίων ατόμων θα βρούμε την θεραπεία αυτής της ασθένειας.” Πρόοδος σχετικά με την έρευση θεραπείας: Φάρμακο καθυστερεί την εμφάνιση του διαβήτη τύπου 1 για περισσότερα από 2 χρόνια: Για πρώτη φορά στα χρονικά, μια νέα ανοσοθεραπεία με το διακριτικό teplizumab κατάφερε να καθυστερήσει την εμφάνιση του διαβήτη τύπου 1 σε άτομα που διέτρεχαν υψηλό ρίσκο εμφάνισης της ασθένειας. Η θεραπεία βρίσκεται στην τρίτη φάση κλινικών δοκιμών σε άτομα που διαγνώστηκαν πρόσφατα με διαβήτη τύπου 1. Τις δοκιμές διενεργεί η Proventioin Bio, μια εταιρία που έχει λάβει επιχορήγηση από το JDRF. Το teplizumab έχει λάβει Προσδιορισμό Πρωτοποριακής Θεραπείας από τον FDA για άτομα που έχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης της ασθένειας. Το JDRF χρηματοδότησε μια από τις πρώτες κλινικές δοκιμές αυτού του φαρμάκου. Φαρμακευτικές κάνουν σημαντικές επενδύσεις στην έρευνα για το διαβήτη τύπου 1: Η Vertex Pharmaceuticals εξαγόρασε την Semma Therapeutics για 950 εκατομμύρια δολάρια. Η Semma ιδρύθηκε το 2015 με σκοπό την πρώθηση της έρευνας σχετικά με τη δημιουργία βήτα κυττάρων από ανθρώπινα βλαστοκύτταρα. Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Douglas Melton Ph. D., λαμβάνει επιχορηγήσεις από το JDRF από 2000 και το 2017 το ταμείο επένδυσε με σημαντικό ποσό στην εταιρία. Βελτιωμένα βήτα κύτταρα φτιαγμένα από βλαστοκύτταρα: Eρευνητές που έχουν λάβει επιχορήγηση από το JDRF έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια να παράγουν ώριμα ανθρώπινα βήτα κύτταρα. Τα εν λόγω κύτταρα ανταποκρίνονται στο σάκχαρο του αίματος σαν τα ανθρώπινα βήτα κύτταρα. Επιπλέον, μετά τη μεταμόσχευση, αυτά τα βήτα κύτταρα μπόρεσαν να είναι λειτουργικά μέσα σε λίγες ημέρες. Η ανακάλυψη αυτή, όχι μόνο ανοίγει την πόρτα για κυτταρική θεραπεία, μιας και οι επιστήμονες είναι πλέον σε θέση να κατασκευάσουν ανθρώπινα βήτα κύτταρα, αλλά ανοίγει και το δρόμο για την ανακάλυψη καινοτόμων φαρμάκων που μπορούν να προκαλέσουν την επέκταση των βήτα κυττάρων. Συνεργασία με έρευνες για τον καρκίνο: Το 2019 το JDRF και ο φιλανθρωπικός οργανισμός Leona M. and Harry B. Helmsley συνεργάστηκαν με το Parker Institute for Cancer Immunotherapy ώστε να διεξάγουν μια έρευνα που θα βοηθούσε και στις δύο ασθένειες. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι ένα μέρος των ατόμων με καρκίνο που λαμβάνουν συγκεκριμένες ανοσοθεραπείες, στη συνέχεια αποκτούν διαβήτη τύπου 1 ή άλλες αυτοάνοσες ασθένειες. Η κατανόηση του ποιός διατρέχει κίνδυνο και γιατί κάποιοι άνθρωποι στη συνέχεια αποκτούν αυτοάνοσα θα μπορούσε να βοηθήσει στην εύρεση προληπτικών θεραπειών. Νέες θεραπείες & μείωση των επιπλοκών: Το FDA ενέκρινε δεύτερο σύστημα τεχνητοόυ παγκρέατος: Το FDA πρόσφατα ενέκρινε έναν αλγόριθμο που δίνει ζωή στο δεύτερο τεχνητό σύστημα παγκρέατος. Πρόκειται για το Tandem Control-IQ μια προηγμένη τεχνολογία κλειστού βρόγχου. Είναι ο πρώτος αλγόριθμος που λαμβάνει έγκριση ως διαλειτουργικό αυτοματοποιημένο σύστημα ελέγχου γλυκόζης, γεγονός που σημαίνει ότι ο αλγόριθμος θα μπορούσε να αποτελέσει συστατικό για οποιοδήποτε διαλειτουργικό σύστημα τεχνητού παγκρέατος ανοικτού πρωτοκόλου. Ο FDA ενέκρινε δύο θεραπείες για την υπογλυκαιμία: Το Baqsimi, είναι η πρώτη μη ενέσιμη θεραπεία για έκτακτες περιπτώσεις σοβαρών επισοδείων υπογλυκαιμίας. Η σοβαρή υπογλυκαιμία σημαίνει ότι πρέπει δεύτερο άτομο να δώσει θεραπεία στο άτομο που παθαίνει υπογλυκαιμία γιατί το άτομο αυτό έχει χάσει τις αισθήσεις του, ή δεν μπορεί να αντιδράσει σε αυτό που του συμβαίνει. Η δεύτερη θεραπεία που ενέκρινε ο FDA είναι μια προγεμισμένη, σύριγγα γλυκαγόνου αυτόματης χορήγησης, η οποία δημιουργήθηκε από την Xeris Pharmaceuticals. Επιπλέον, με την υποστήιξη του JDRF, η εταιρία κατασκευάζει διπλή αντλία ινσουλίνης και γλυκαγόνου. Πρόκειται για το GVOKE. Σύσταση:Έγκυες γυναίκες με διαβήτη τύπου 1 να χρησιμοποιούν σύστημα συνεχούς καταμέτρησης γλυκόζης: Οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, συστήνουν σε έγκυες γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 να χρησιμοποιούν CGM ώστε να έχουν βελτιωμένα επίπεδα A1C. Το JDRF χρηματοδότησε την δοκιμή CONCEPTT που έδειξε ότι η χρήση CGM κατά τη διάρκεια και πριν από την εγκυμοσύνη κατέληγε σε καλύτερα αποτελέσματα για μητέρες και μωρά. Νεφρική Νόσος τελικού σταδίου: Ένας πιθανός στόχος θεραπείας για άτομα με διαβήτη τύπου 1. Στις ΗΠΑ, η διαβητική νεφρική νόσος ευθύνεται για περισσότερες από τις μισές νέες περιπτώσεις νεφρικής νόσου τελικού σταδίου. Για να αποτρέψει αυτήν την κατάσταση, το JDRF έχει επιχορηγήσει τους ερευνητές Monika Niewczas, M.D., PH.D. M.P.H. και Andrzej S. Krolewski, M.D., PH.D. οι οποίοι ψάχνουν εξελικτικούς βιοδείκτες που θα μπορούσαν να επιταχύνουν την εύρεση προληπτικών θεραπειών. Έχοντας ως βάση έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2012, βρήκαν 17 φλεγμονώδεις πρωτεΐνες που συσχετίστηκαν με την εξέλιξη της νεφρικής νόσου τελικού σταδίου. Πολλές από αυτές τις πρωτεΐνες, τώρα ελέγχονται σε κλινικές δοκιμές για άλλες χρόνιες φλεγμονώδεις διαταραχές. Έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δύο επικουρικών θεραπειών: Η Ευρωπαική Επιτροπή έχει εγκρίνει δύο σκευάσματα που βοηθούν στην διαχείριση της γλυκόζης εμποδίζοντας τα νεφρά να ξανααπορροφήσουν τη γλυκόζη στο αίμα. Η επιτροπή ενέκρινε δυο αναστολείς SGLT για χρήση σε συνδυασμό με ινσουλίνη για τη διαχείριση του διαβήτη τύπου 1: Το Forxiga και το Zynquista. Αποτελέσματα κλινικών δοκιμών: Το TTP399 μπόρεσε να μειώσει την γλυκοζηλιωμένη κατά 0,7%. Μια πρωτείνη με το όνομα γλυκοκινάση ( ή GK) λειτουργεί ως βασικός ρυθμιστής των επιπέδων του σακχάρου στο σώμα. Αν τα επίπεδα γλυκόζης θεωρηθεί ότι είναι υψηλά, η ενεργοποίηση της GK στο συκώτι, αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιήσει περισσότερη γλυκόζη, γεγονός που χαμηλώνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Η vTv Therapeutics έχει αναπτύξει έναν ενεργοποιητή GK και το 2017 ένωσε τις δυνάμεις της με το JDRF ώστε να αρχίσουν δοκιμές σε άτομα με διαβήτη τύπου 1. Σε κλινική δοκιμή, οι άνθρωποι που δοκίμασαν τον ενεργοποιητή είχαν σημαντική μείωση (0,6%) της A1C.
Το πρωί της Κυριακής 22 Δεκεμβρίου, στις 06:19 ώρα Ελλάδας, ο Ήλιος θα βρεθεί στο χειμερινό ηλιοστάσιο και έτσι θα ξεκινήσει και τυπικά ο φετινός χειμώνας στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο Το βράδυ του ηλιοστασίου και τα αμέσως επόμενα θα είναι και τα μεγαλύτερα του έτους σε διάρκεια. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Όταν ο Ήλιος φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο του το Σεπτέμβριο, υπάρχει περίπου ίση μέρα και νύχτα, αλλά στη συνέχεια σταδιακά αυξάνεται η νύχτα σε βάρος της μέρας. Όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», εωσότου στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια. Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22α. Την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεσε στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και δεν θα ξανασυμβεί πριν το 2303. Οι ημερολογιακές αυτές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα, επειδή έχει αντικατασταθεί το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.Χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια. Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμήν του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που εθεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, που σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία όπως το Στόουνχετζ στη Βρετανία πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό. Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν ότι ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες. Οι πρώτοι χριστιανοί στη Ρώμη, που κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ασχολούνταν με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
Μαθαίνω – Διαίρεση δεκαδικών αριθμών με το 10, 100, 1000
Για να διαιρέσουμε σύντομα ένα δεκαδικό αριθμό με το 10, μετακινούμε την υποδιαστολή του δεκαδικού μία θέση προς τα αριστερά. Αν μας λείπουν ψηφία, συμπληρώνουμε με μηδενικά. Παραδείγματα: 2,45 : 10 = 0,245 0,432 : 10 = 0,0432 Για να διαιρέσουμε σύντομα ένα δεκαδικό αριθμό με το 100 μετακινούμε την υποδιαστολή του δεκαδικού δύο θέσεις προς τα αριστερά. Αν μας λείπουν ψηφία, συμπληρώνουμε με μηδενικά. Παράδειγμα: 6 :100 = 0,06 Για να διαιρέσουμε σύντομα ένα δεκαδικό αριθμό με το 1.000, μετακινούμε την υποδιαστολή του δεκαδικού τρεις θέσεις προς τα αριστερά. Αν μας λείπουν ψηφία, συμπληρώνουμε με μηδενικά. Παράδειγμα: 584,6 : 1000 =0,5846
Ο Claude Debussy δεν πήγε στο σχολείο, αλλά εκπαιδεύτηκε κατ’ οίκον στην ανάγνωση, τη γραφή και την αριθμητική από τη μητέρα του, η οποία ήταν αρκετά αυστηρή και αυταρχική.
Ώριμο έργο και τελευταία χρόνια
