Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Πριν από το δικαίωμα στη μετανάστευση,
πρέπει να ενισχυθεί το δικαίωμα...
να μην επιτρέπεται μετανάστευση,
δηλαδή η ενίσχυση των συνθηκών για παραμονή στη
δική σου πατρίδα»
Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ', "Επίτιμος Πάπας" (Pontifex emeritus)
Πέθανε ο "επίτιμος πάπας" του καθολικισμού...
Υποχρεωμένος σε "παραίτηση", εξόριστος και φιμωμένος από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, που διαπερνούν ολόκληρη τη Δύση (ΗΠΑ και την αποικία τους Ευρωπαϊκή Ένωση), για να επιβάλουν την ενιαία σκέψη σε όλα τα μέτωπα: πολιτικό, κοινωνικό, "υγειονομικό"-Big Pharma, πολιτιστικό, πολιτικό, θρησκευτικό, μεταναστευτικό, κατάργηση των δύο φύλλων της Βιολογίας κι αντικατάστασή τους από 62 γένη, χωρίς να επιτρέπουν κανένα κενό χώρο...
«Η δικτατορία του σχετικισμού δεν αναγνωρίζει τίποτα ως οριστικό
και αφήνει μόνο το δικό του εγώ και τις επιθυμίες του ως το απόλυτο μέτρο»
Πάπας Γιόζεφ Ράτσινγκερ
Tο εντελώς νέο "παράδειγμα", η πλήρης παραβίαση των εκκλησιαστικών-θρησκευτικών δογμάτων τους, δηλαδή της ύπαρξης δύο παπών στην κεφαλή του καθολικισμού με αφορμή το θάνατο του "επίτιμου" πάπα, του θεολόγου και φιλόσοφου Γιόζεφ Άλοϊς Ράτσινγκερ, του 265ου πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ που άσκησε κριτική στην παγκοσμιοποίηση κι υπερασπίστηκε το δικαίωμα στη μη μετανάστευση, με αποτέλεσμα την υποχρέωση σε παραίτηση ενός "ισόβιου πάπα".
Αν ο πραγματικός πάπας, ο Ράτσινγκερ, δεν είχε υποχρεωθεί σε "παραίτηση", παρά τους "ιερούς κανόνες" και ιερά δόγματα της καθολικής εκκλησίας, θα μπορούσε να υλοποιήσει ο Μπεργκόλιο, να υπηρετήσει πιστά τον "καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο" (Επισήμως ο Ηγέτης, ο "Ηθικός Καθοδηγητής" του "Συμβουλίου για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό" - Council for Inclusive Capitalism) και τη σύγκρουση για τον έλεγχο του Τάγματος της Μάλτας;
«Σύντομα θα έχουμε ιερείς να περιορίζονται στο ρόλο των κοινωνικών λειτουργών και το μήνυμα της πίστης να καταντάει σε πολιτικό όραμα.
Όλα θα φαίνονται χαμένα, αλλά την κατάλληλη στιγμή, ακριβώς στην πιο δραματική φάση της κρίσης, η Εκκλησία θα αναγεννηθεί.
Θα είναι μικρότερη, φτωχότερη, σχεδόν κατακόμβη, αλλά και πιο ιερή. Γιατί δεν θα είναι πια η Εκκλησία εκείνων που επιδιώκουν να ευχαριστήσουν τον κόσμο, αλλά η Εκκλησία των πιστών στον Θεό και στον αιώνιο νόμο του.
Η αναγέννηση θα είναι το έργο ενός μικρού υπολείμματος, φαινομενικά ασήμαντο αλλά αδάμαστο, που έχει περάσει από μια διαδικασία κάθαρσης.
Γιατί έτσι λειτουργεί ο Θεός, ενάντια στο κακό αντιστέκεται το μικρό ποίμνιο»
Πάπας Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ο "Επίτιμος Πάπας"
«Ένας καπιταλισμός χωρίς αποκλεισμούς, που δεν αφήνει κανέναν πίσω,
που δεν απορρίπτει κανέναν από τους αδελφούς ή τις αδερφές μας,
είναι μια ευγενής φιλοδοξία, που αξίζει τις καλύτερες προσπάθειές μας»
Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, γνωστός σήμερα ως πάπας Φραγκίσκος
Επισήμως ο Ηγέτης, ο "Ηθικός Καθοδηγητής" του "Συμβουλίου για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό"(Council for Inclusive Capitalism)
«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε!
Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά.
Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάσει ούτε στην μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ’ όσο έφτασε σήμερα…»
Φώτης Κόντογλου, Μυστικά Άνθη, Αστήρ, σελ. 21.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου